شرف الدین در گفتگو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: یکی از سینماگران مولف در سینمای ایران که در واقع گونه دفاع مقدس کار می کرد و پیرو سینمای کلاسیک ملی بود زنده یاد رسول ملاقلی پور است که ابداعات و خلاقیت هایی را در سینمای دفاع مقدس داشت و در واقع تأثیرگذار و آغازگر بسیاری از فیلم های سینمای دفاع مقدس شد.

وی سپس با بیان اینکه بخش کثیری از سینماگران دفاع مقدس متأثر از زنده یاد ملاقلی پور وارد این فضا شدند متذکر شد: ملاقلی پور به معنی حقیقی سینماگری مولف بود. بخشی از آثاری که بعد از درگذشت این کارگردان انقلابی ساخته شدند، چه توسط افرادی که جنگ را از نزدیک دیده بودند یا کسانی که جنگ را درک نکرده بودند و از دهه ۸۰ و ۹۰ به سینمای دفاع مقدس روی آورده بودند متأثر از سینمای ملاقلی پور است.

این تهیه کننده خاطرنشان کرد: فیلمی مانند «تنگه ابوقریب» رسما نمونه گرته برداری شده از «سفر به چزابه» ملاقلی پور است. این فیلم از نظر ساختار و افکت ها و صحنه و در واقع حتی فیلمنامه متأثر از آثار ملاقلی پور بود.

مدیرعامل پیشین انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس تصریح کرد: دو اثر آخر زنده یاد ملاقلی پور یعنی «قارچ سمی» و «مزرعه پدری» از نظر فیلمنامه و طرح قصه و صحنه های اجرایی و جلوه های ویژه تأثیر فراوانی در آثار دفاع مقدسی بعد از خودش داشته و تأثیر این هنرمند بزرگ را در رشد و توسعه سینمای انقلاب و دفاع مقدس غیر قابل کتمان کرده است.

شرف الدین سپس با تأکید بر اینکه سینمای دفاع مقدس نیازمند آسیب شناسی به دور از شعارزدگی است تصریح کرد: جا دارد به خصوص منتقدان، سینمای رسول ملاقلی پور را یک واکاوی کنند و مولفه های این سینما را استخراج کنند تا بتوانند برای کسانی که در دفاع مقدس حضور نداشتند و از نزدیک با پدیده جنگ روبرو نبودند پرونده ای را کلاسه بکنند و در واقع به صورت علمی مشخصات سینمای ملاقلی پور را بیان کنند.

گفتنی است؛ رسول ملاقلی پور در روزهای آغازین انقلاب عکاسی را به‌طور آماتور آغاز کرد و با شروع جنگ ایران و عراق، به صورت حرفه‌ای به ادامه آن پرداخت و پس از آن به ساخت فیلم مستند از عملیات مختلف جنگ پرداخت و فیلم کوتاه شاه کوچک را با دوربین ۱۶ میلی‌متری ساخت که جایزه بهترین فیلمِ جشنواره وحدت را گرفت. او نخستین فیلم بلندش را در سال ۱۳۶۳ با نام «نینوا» با دوربین ۱۶ میلی‌متری ساخت و به این ترتیب به سینمای حرفه‌ای راه یافت. با ساخت «پرواز در شب» (۱۳۶۵) جایزه بهترین فیلم را از جشنواره پنجم فیلم فجر به دست آورد. با افق قدرت کارگردانی خود را به رخ همگان کشید و با ساخت «مجنون» و «خسوف» همگام با شرایط روز حرکت کرد. اما با فیلم «پناهنده» نزد فیلم‌شناسان به محبوبیت رسید و در سال ۱۳۷۴ اثر مهمّش را که «سفر به چزابه» باشد ساخت. وی برای اثبات توانایی‌هایش یک سال بعد «هیوا» را ساخت که در جشنواره هفدهم فیلم فجر جایزه بهترین کارگردانی و بهترین فیلم را علاوه بر جوایز دیگر بُرد. در سال ۱۳۷۸ ملاقلی‌پور فیلم سه اپیزودی «نسل سوخته» را ساخت. «قارچ سمی» و «میم مثل مادر» از جمله آخرین کارهای این هنرمند محسوب می شوند. رسول ملاقلی‌پور که تا آخرین لحظات عمر خود تعهدش را به جنگ و فیلمسازی و کار در این زمینه انجام می‌داد عاقبت در راه همین تعهد جان باخت. وی که همراه با رسول احدی (مدیر فیلمبرداری) به شمال کشور برای نگارش فیلمنامه فیلم بعدی خود (عصر روز دهم) که آن هم به مقولهٔ جنگ می‌پرداخت رفته بود، در ۱۶ اسفند ۱۳۸۵ بر اثر سکتهٔ قلبی جان باخت و آخرین ساختهٔ خود را نیمه تمام گذاشت. مجتبی راعی بعداً با بازنویسی فیلمنامه ملاقلی پور، این فیلم را به تهیه‌کنندگی منوچهر محمدی جلوی دوربین برد.